امام علی (علیه السلام) آیه «یا أیها الإنسان ما غَّرك بربك الكریم » (اى انسان چه


چیز تو را به پروردگار كریمت مغرور كرده است) را تلاوت کردند و فرمودند: « أدحض


مسئول حجة و أقطع مغتر معذرة لقد أبرح جهالة بنفسه یا أیها الإنسان ما جرأك على


ذنبك و ما غرك بربك و ما أنسك بهلكة نفسك»؛


 انسانی که در این آیه مورد خطاب و بازخواست است، هر دلیلی برای مغرور شدنش


نسبت به خدا بیاورد، دلیلش بر باطل است و عذر و بهانه اش از عذر و بهانه هر فریب


خورده دیگری بی پایه تر و جهالت  سراسر وجود او را فرا گرفته است. ای انسان! چه


چیز تو را به گناه کردن وادار کرده است؟ چه چیز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ


کرده است؟ چه چیز تو را به نابود کردن نفس خودت عادت داده است؟! 


پس همان بهتر که به هیچ چیز مغرور نشویم، زیرا برگ های سبز و پر نشاط


زمانی که تصور می کنند طلا شده اند،بر زمین می افتند !